Iets voor tijdelijk

‘Bijna 18 jaar was ik toen ik bij Nijdra binnenstapte. Ik had eerst een ander baantje, maar dat beviel me niet zo goed. Eigenlijk zocht ik iets tijdelijks, zodat ik daarna weer naar school zou kunnen. Want ik wist nog niet precies wat ik wilde. Toen zag ik – zo ging dat in die tijd – ineens een advertentie in de Polder Express, een lokaal krantje in Schermerhorn waar ik woonde. Ik trok de stoute schoenen aan en solliciteerde. Februari 1991 werd ik aangenomen. En ik ben er dus nog steeds. Maakte inmiddels mijn 12,5-jarig jubileum mee én 7 jaar geleden de viering – met een mooie receptie – van mijn 25-jarig jubileum.’

Lief én leed

‘Na al die jaren ga ik nog elke dag met plezier naar mijn werk. Ik ben supertrots op dit bedrijf; Nijdra zit in mijn hart. Dat komt ook doordat het een echt familiebedrijf is. Als medewerker voel je je deel van die familie. De onderlinge betrokkenheid is groot, we kennen elkaar goed en delen lief en leed. Ook vanuit de directie is er altijd belangstelling; ze weten wat je bezighoudt. Dat is heel waardevol én fijn. Nee, ik moet er niet aan denken om ergens anders te gaan werken. Dat zou ik echt heel moeilijk vinden. Je weet natuurlijk nooit hoe het loopt, maar als het aan mij ligt, haal ik hier mijn pensioen.’

Aan de ‘Heckler & Koch’

‘Toen ik begon werkten hier 13 mensen; inmiddels zijn dat er ruim 100. Ik startte in de ‘handwerkhoek’ met handmatig afbramen, draaien en frezen. Na 4 dagen kreeg ik de vraag of ik niet in de machinale frezerij wilde werken. Dat leek me leuk. Automatisering stond nog in de kinderschoenen. Ik kreeg een plekje aan de ‘Heckler & Koch’, een destijds befaamde en moderne CNC-freesmachine. De ervaren frezers schreven er gecompliceerde programmatuur voor; de wat eenvoudiger programma’s probeerde ik zelf te maken…’

Keerpunt

‘Zo’n 4 jaar later werd een deel van de fabriek afgeschermd. Waar we eerst alleen losse fijnmechanische onderdelen maakten, ging Nijdra daar toen ook monteren, er een totaalproduct van maken. Dat fijne precisiewerk leek me echt leuk en dat liet ik de leiding weten. Ik mocht ermee aan de slag en stond daarmee aan de basis van de huidige assemblage-afdeling (zie foto hierboven). Nijdra had destijds gezien dat daar in de markt behoefte aan was. Tot op de dag van vandaag is het een enorm succesvol bedrijfsonderdeel. In 2003 werd het huidige hoofdkantoor neergezet met een compleet nieuwe en hypermoderne assemblagewerkplaats.’

Naar de receptie

‘Sinds vijf jaar doe ik mijn huidige werk. Bij de receptie ging iemand weg en die moest ik vervangen. Tijdelijk, zo was de bedoeling. Want ik zou weer teruggaan. Maar het liep anders. Hoewel ik de eerste tijd heel erg moest wennen aan dat compleet andere werk, kreeg ik het toch naar m’n zin. Ik beman de receptie, doe allerhande administratief werk, ben gastvrouw en heb zodoende ook contact met klanten en leveranciers. Heel handig bij dat alles is dat ik het bedrijf ook goed van de andere kant ken. Bij alles begrijp je precies waar je mee bezig bent. Ja, hier zit ik heel erg op mijn plek…’  

Kom maar op

‘Wat ik als vrouw zou willen zeggen tegen meiden die wel iets voor een technisch vak voelen? Nou, in de eerste plaats dat techniek echt interessant is. En dan vooral ook dat fijne werk dat we hier doen. Maar los daarvan is Nijdra gewoon een geweldig bedrijf. Een mannenbolwerk? Ach, daar wen je aan. Er werken hier nu zo’n 20 vrouwen. Dat mogen er best een beetje meer worden, vindt iedereen. En wat misschien geruststellend is: eigenlijk kan hier alles. Toen mijn kinderen klein waren, moest ik mijn aandacht verdelen. Ik kon mijn werktijden flexibel indelen. Dat soort dingen kan hier nog steeds. Ook daarover geen zorgen. Dus kom maar op; je bent van harte welkom!’